میلاد با سعادت مولای متقیان حضرت امیرالمومنین علی (ع) و روز پدر تبریک و تهنیت باد

علی علیه السلام الگوی کامل

امیرالمؤمنین علیه السلام یک الگوی کامل برای همه است. جوانیِ پرشور و پرحماسه ایشان الگوی جوانان است. حکومت سراسر عدل و انصاف‌شان الگوی دولت مردان است. زندگی سراپا مجاهدت و مسئولیت ایشان الگوی همه مؤمنان است. آزادگی حضرت علی(ع) الگوی همه آزادگان جهان است. سخنان حکمت‌آمیز و درس‌های ماندگارشان الگوی عالمان و دانشمندان و روشن فکران است.

تجسّم حکومت الهی

آن وقتی که این انسان بزرگ اندیش و بزرگ، بالاخره بر مسند قدرت و حکومت دست پیدا کرد ـ در آن دوران کاری کرد که اگر سال‌های سال مورّخان و نویسندگان و هنرمندان بنویسند و تصویر کنند کم گفته‌اند و کم تصویر کرده‌اند ـ وضع زندگی امیرالمؤمنین در دوران حکومت قیامتی است. اصلاً حضرت علی علیه السلام معنای حکومت را عوض کرد. ایشان تجسّم حکومت الهی، تجسّم آیات قرآن در میان مسلمین، تجسّم «اَشِدّاءٌ عَلی الکُفّارِ رِحُمَاءُ بَیْنَهُمْ» و تجسّم عدل مطلق بود. آن امام همام فقرا را به خود نزدیک می‌کرد و ضعفا را مورد رعایت خاص قرار می‌داد.

برجستگانی که با پول و زور و بقیه وسایل مطرح شدن، خودشان را به ناحقّ مطرح کرده بودند، در نظر علی علیه السلام با خاک یکسان بودند. آنچه در چشم و دل ایشان ارزش داشت، ایمان، تقوا، اخلاص، جهاد و انسانیّت بود. با این مبناهای باارزش، امیرالمؤمنین کم‌تر از پنج سال حکومت کرد. قرن‌هاست که درباره امیرالمؤمنین می‌نویسند و کم نوشته‌اند و نتوانسته‌اند درست تصویر کنند و بهترین‌ها معترف به عجز و تقصیر خودشان هستند.

کار برای خدا

امیرالمؤمنین برای خدا و در راه باری تعالی کار می‌کرد. به درد مردم می‌رسید. مردم را دوست می‌داشت و خدمت به آنها را وظیفه خود می‌دانست. با این که حکومت ایشان در جهت خدمت به مستضعفان بود، به این اکتفا نمی‌کرد؛ شب‌ها هم، تنها و به صورت فردی، به کمک یکایک مستضعفان می‌رفت. این زندگی امیرالمؤمنین علیه السلام است.

ظلم ستیزی علی علیه السلام

علی علیه السلام در هر سطحی با هر نامی و زیر هر پوششی ظلم ستیز بود. زندگی دشوار امیرالمؤمنین را نگاه کنید. این جنگ‌های ایشان است. ببینید با چه کسانی جنگید؟ چه طور جنگید؟ با چه صلابتی جنگید؟ آنها چه کسانی بودند؟ زیر چه نام و عنوان‌های فریبنده‌ای پنهان شده بودند؟

امّا وقتی تشخیص می‌داد که این ظلم و باطل است درنگ نمی‌کرد. این راه ماست؛ راه دشواری که باید آن را طی کنیم. این راه یکایک کسانی است که ادّعای پیروی امیرالمؤمنین علیه السلام را می‌کنند؛ راه مقابله با ظلم و ظالم در هر سطحی و یا هر کیفیّتی… .
شخصیّت و فضایل علی علیه السلام
شخصیت امیرالمؤمنین علیه السلام ترکیبی از عناصری است که هرکدام به تنهایی یک انسان عالی مقام را اگر بخواهد به اوج آن برسد به زانو درمی‌آورد. زهد امیرالمؤمنین و بی‌اعتنایی و بی‌رغبتی ایشان نسبت به شهوات زندگی و زخارف دنیایی یکی از این عناصر است.

علم آن بزرگوار و دانش وسیع امیرالمومنین؛ که بسیاری از بزرگان مسلمین و همه شیعه بر آن اتّفاق دارند که بعد از نبیّ اکرم صلی الله علیه و آله وسلم کس دیگری غیر از امیرالمؤمنین از آن علم برخوردار نبوده است ـ یکی از این عناصر است.

فداکاری آن بزرگوار در میدان‌های مختلف ـ چه میدان‌های نظامی و چه میدان‌های اخلاقی و سیاسی ـ یکی از این عناصر است.

عبادت آن بزرگوار یکی دیگر از این عناصر است. عدل و دادگری امیرالمؤمنین که پرچم برافراشته شاخصی برای عدل اسلامی است.

رأفت آن بزرگوار نسبت به ضعیفان ـ اعم از فقرا، کودکان، زنان و از کارافتادگان ـ یک وادی عظیم و یکی دیگر از ابعاد شخصیّت امیرالمؤمنین است… در همه اینها در حدّ اعلاست.

قاطعیّت علی علیه السلام

​​قاطعیّت و صلابت در راه حق، این خصوصیت ـ اگر نگوییم مهم‌ترین ـ حداقل بارزترین خصوصیت زندگی امیرالمؤمنین است.

آن چیزی که اوّل از این دستگاه حکومت مشاهده می‌شود، این است که امیرالمؤمنین بعد از تشخیص حق هیچ چیزی نمی‌تواند جلوی راه حقّ ایشان را بگیرد.

امیرالمؤمنین از جمله کسانی است که در راه خدا هیچ‌کس و هیچ چیزی نمی‌تواند جلویش را بگیرد و مانع‌اش بشود. آنچه را که تشخیص داد بدون هیچ گونه مبالاتی عمل می‌کند.

اگر به سرتاسر زندگی امیرالمؤمنین نگاه کنید، این خصوصیت را مشاهده می‌کنید. امیرالمؤمنین قاطعیّت و صلابت را از اولِ نشستن بر مسند حکومت نشان می‌دهد؛ یعنی حکومت وقتی که به نام خدا، برای خدا و برای اجرای احکام الهی است، باید تحت تأثیر هیچ ملاحظه‌ای که مخالف با حق باشد قرار نگیرد. این آن منطقی است که امیرالمؤمنین دنبال می‌کرد.

صبر و بصیرت علی علیه السلام
امیرالمؤمنین از اوایل نوجوانی تا هنگام مرگ دو صفت بصیرت و صبر را با خود همراه داشت. بیداری و پایداری ایشان یک لحظه دچار غفلت و کج‌فهمی و انحراف فکری و بد تشخیص دادنِ واقعیت‌ها نشد.

از همان وقتی که از غارحرا و کوه نور پرچم اسلام به دست پیامبر برافراشته شد، حکومت نبوت و رسالت آغاز گردید، این واقعیت درخشان را علی بن ابی طالب علیه السلام تشخیص داد. پای این تشخیص هم ایستاد و با مشکلات آن هم ساخت. اگر تلاش لازم داشت آن تلاش را هم انجام داد اگر مبارزه لازم داشت آن مبارزه را کرد. اگر جان‌فشانی می‌خواست جان خود را در طَبَق اخلاص گذاشت و به میدان برد. اگر کار سیاسی و فعالیّت حکومت‌داری و کشورداری می‌خواست آن را انجام داد.

بصیرت و بیداری امیرالمومنین یک لحظه از ایشان جدا نشد. دوم صبر و پایداری کرد و در این راهِ استوار و صراط مستقیم استقامت ورزید. این استقامت ورزیدن، خسته نشدن مغلوب خواسته‌ها و هواهای نفس انسانی نشدن نکته مهمی است، همه در این خصوصیت باید سعی کنند که خودشان را به امیرالمؤمنین نزدیک کنند، هرچه همّت و استعدادشان باشد.

مقام علی علیه السلام
درباره مقام امیرالمؤمنین علیه السلام زبان‌های نوعِ بشر و قدرت و تصویر و ترسیم انسان‌ها عاجز از ارائه کُنه و حقیقت مطلبند؛ بلکه عاجز از تصوّر آن مقام شامخ و کُنه عظمت آن بزرگوارند.

ما با قیاس به معلومات خودمان می‌توانیم چیزی را بشناسیم و بفهمیم. امیرالمؤمنین علیه السلام از مقیاس‌های ما خارج است. ایشان را با ذرع و پیمانه‌ای که برای سنجیدن انسان‌ها و فضیلت‌ها و مُحسّنات و زیبایی‌ها در اختیار ماست، نمی‌شود سنجید و اندازه گرفت.

حضرت علی(ع) بالاتر از این حرف‌ها است. آنچه که ما می‌بینیم درخشش آن بزرگوار است که به چشم هر انسانی ـ حتی دشمنان و مخالفان ـ می‌آید؛ چه برسد به دوستداران و یا شیعیان؛ درخشش را می‌بینند، امّا ابعاد و جزئیات را نمی‌توانند درک کنند و ببینند.

منبع: Isna

برچسب ها: میلاد امام علی (ع)، روز پدر، 13 رجب، الگوی کامل،